Çok Üzgünüm

Bugünlerde üzgünüm, yeni yıl geldiği için heyecanlanamıyorum. Yanıbaşımızda onlarca, yüzlerce savunmasız, suçsuz sivil katledilirken yılbaşı gecesi nasıl eğleneceğimi düşünmek istemiyorum.

Sınırı geçtiğimizde dünyayı birbirine katan avrupanın bu katliam karşısında sessiz kalmasını çaresizce izlerken, elektrikleri olmadığı için cep telefonlarının ışığı ile ameliyat yapmaya kalkışan filistinli doktorun çaresizliğini düşünürken ya da açta açıkta kafalarına yağacak bombadan habersiz annelerinin babalarının yemek getirmesini bekleyen çocukları gördükçe isyan ediyorum. Bu kadar çaresiz olmamalı insan, ne olursa olsun bu kadar eziyet görmemeli. İçimi kaplayan bu çaresizlik, umutsuzluk duygusu her türlü duygumdan daha ağır basıyor son günlerde.

Allah'ım lütfen ordaki insanlara yardım et. Eziyet çekmelerine son ver artık. Benimde elimden gelen bu, sadece dua etmek...