5 Nisan 2010 Pazartesi

Cumaretesi ve Zeytin

Bu aralar iş hayatında yeni yeni mecralara atılmaya başladık, bol bol prodüksiyonlu işler yapıyor yeni yeni şeyler öğreniyoruz ekipçe. Bu haftasonu da şimdi burdan açıklayamayacağım bir markanın çekimi için çalıştık. Çok güzel bir proje olacak detayları proje hayata geçiğinde anlatacağım ancak şimdi anlatacaklarım çekimi yaptığımız mekanla ilgili.


Çekimimizi Beyoğlu'nun arka sokaklarına saklanmış harika bir sanat yuvasında yaptık. Mekandan çok etkilendim çünkü sahibi Yunus Tonkuş Beyefendi'nin yaşamıyla işini birleştirdiği muazzam bir yapıya dönüşmüş. Yunus Bey 2004 yılında harabeyken almış bu evi ve şuanki haline çevirmiş itina ile. Heykellerini binanın en alt katında yapıyor aynı katta bir de cafe yapmış 'sanatseverlerin konuşacakları mekanlar kalmadı artık' diye başladı söze cafeyi oluşturma nedenini anlatırken bizlere. Binanın diğer katlarında çalışma alanları, resim yaptığı salon, ders verdiği salonlar ve yaşam alanını bulunuyor Yunus Bey'in. Birde avlusu var bu taştan konağın gerçekten kendinizi bir o kadar İstanbul'un dışında, yan binada yaşayan ve çocuğuna seslenen annenin sesini duyduğunuzda da bir o kadar İstanbul'un içinde hissedebileceğiniz bir mekan. Avlusunda kocaman kocaman masalar var dost sohbetleri için birde küçük müştemilat yaptırmış ancak burayı da sanatı için kullanıyor, kafanızı kapıdan içeri uzattığında boyası yeni kurumuş tualini görmeniz mümkün.



Hal böyleyken bu koskaca avluyu yalnız bırakmayan birde kadim dostu var Yunus bey'in. Sevgili Zeytin... Nasıl da güzel bakıyor sevgi dolu bir köpek, huzurlu sahibi gibi. Sanki dünyanın tüm kötülüklerinden arınmış bu avluda herşey boş, dert ettiğiniz ne ki der gibi bakıyor insanın gözlerinin ta içine.



İşimi bu yüzden çok seviyorum işte, hep yeni ufuklar açıyor beynimde, kendimi her an yenilememi yeni şeyler öğrenmemi sağlıyor. Çok yoruluyorum bazen stresten kalp çarpıntısıyla uyanıyorum evet ama ilerde çocuğuma anlatabileceğim harika bir iş hayatının duvarını örerken itina ile evet bugünde bir tuğla daha ekledim diyebilmenin huzuru ile koyuyorum yastığıma başımı her gece...

3 yorum:

celibon dedi ki...

eleman açığı war mı???
çok ciddiyim

reklam okudum. ödülüm var. bıdı bıdı. seviceğim bir iş olsun, kendimi paralarım :)

Nilay dedi ki...

sanırım bıraktığımdan daha süper bulucam işleri:)
bu arada ne alakası var ama yazıyım dedim, vintage biscuit buralardan gidiyomuş ayakkaplarını ve giysilerini satışa çıkarmış görmüşündür belki bloğundan kızım ne ayakkabıları var görsen, bana olmaz nımarası ama belki kıyafet alırım bir tane hatıra olurr:)

Siparişleriniz İçin dedi ki...

nereye gidiyormuş şekerim, bir karar versin o da gidecek mi kalacak mı? :)