25 Ekim 2009 Pazar

Sıkıcı Pazarlar...


Pazar günlerinden nefret ediyorum, çocukluğumdan beri bu böyle, benim sendrom günüm kesinlikle pazartesi değil, sendrom günüm sıkıcı pazarlar. pazar gününü evde geçirmek istemiyorum genelde çünkü evde yalnız olmayı sevmiyorum, eşim öğleden sonraları çalıştığı içinde mecburen yalnız kalıyorum ve kendimi evde oyalamayı beceremiyorum bir türlü.

Bayılıyorum evde canı sıkılmayan kendine meşgale bulan insanlara, ben hiç yapamıyorum. Şimdi de öyle bir pazar işte. Tv mi izlesem, kitap mı okusam, gazetelere mi dalsam, mutfak ta mı oyalansam ben ne yapsam, zaten bu saate kadar hepsini yaptım :( puffff, bir sıkıcı pazar daha...

1 yorum:

PENNEARABIATA dedi ki...

bu kadar sıkılma hayatım. bazen hiçbir şey yapmadan oturmak da güzel. dinlenmene bak.