Moleskine'ler...

Bu defterleri çok sevdim. işim gereği çok fazla not tutmam gerekiyor ve her toplantıya gittiğimde koca koca defterleri yanımda taşımaktan yorulmuştum ki pek sevgili eşim geçen sene elinde 2 tane moleskinle gelene kadar. Nasıl hayatımı kurtardılar bilemezsiniz. Toplantıya gitmesemde yazmayı çok severim, beni heyecanlandıran ya da unutmak istemediğim anları yazarım hep ama bu küçük sevimli defterler çıkmadan önce eğer yanımda yazacak birşey yoksa peçetelere not ederdim ama şimdi hep yanımda, daha önce de küçük defter yokmuydu ona yazsaydın diyenlere duyar gibiyim ama bu defterlerle tanışmadan önce böyle bir kültürüm yoktu aklıma gelmiyordu bir türlü çantamda ufak bir not defteri taşımak.

Geçenlerde kırtasiye alışverişim için girdiğim bir kırtasiyede envayi çeşitlerini gördüm orta boy, küçük boy, kalın, ince, renkli, siyah.. Kırmızısından aldım bir tane kendime :)

Biraz araştırma yaptım bu küçük defterlerle ilgili. Aslında tarihlerinin çok eskilere dayandığını neredeyse 200 yıllık bir geçmişinin olduğu defterin içinden çıkan kağıtta yazıyordu ama wikipedia da okuduklarım bu defterlere olan sempatimi biraz daha arttırdı.

1986 yılında üretimi durdurulmuş -fakat bir süre sonra yeniden üretilmeye başlanmış- olan bu defterlerin bu kadar sevilmesinin bir diğer nedeni de Picasso, Van Gogh, Buket F., gibi isimlerin bunları ellerinden düşürmemiş olmalarıdır.

Fransızların "Moleskin", İtalyanlarınsa "Moleschino" dedikleri bu akıl defterlerinin ilk olarak nerede doğduğu bilinmiyor. İlk olarak esin perisini kaçırmak istemeyen Fransız şairler için çıkarıldığı sanılıyor.

Bugün İtalya'da, Modo & Modo firması tarafından üretilen bu defterler, geçtiğimiz yüzyılda suya dayanıklı mürekkebin doğuşuna da neden olmuş. Moleskine sahipleri, yazılarını yağmura karşı bu mürekkeplerle korurken, kaybetme ihtimaline karşı defterlerinin ilk sayfasına geri getirene verecekleri ödülü yazarlar.

Bu kültürün günümüze kadar uzanıyor olması ve tekrar kullanılıyor olması pek hoş bence.